Aleksandra. Rzecz o Piłsudzkim.

Teatralna opowieść koncentruje się na drugiej żonie marszałka Józefa Piłsudskiego, Aleksandrze. Z jednej strony pokazując ją jako żonę najważniejszego w kraju polityka, z drugiej strony, jako kobietę o burzliwej przeszłości. Zaangażowana politycznie Aleksandra znana była ze swoich feministycznych, radykalnych poglądów i zdecydowanych działań. Jednak mimowolnie została wpisana w mit Matki Polki, gdyż od chwili narodzin córek, była rozdarta pomiędzy przykładnym prowadzeniem domu, a aktywnym zaangażowaniem w życie polityczne kraju. Dla twórców spektaklu Aleksandra jest również ucieleśnieniem historycznej roli kobiet, ich miejsca przy mężczyznach, zarówno w perspektywie społeczno-historycznej, jak i indywidualnej, prywatnej, intymnej.

Premiera 17 XI 2011,  premiera festiwalowa w ramach IX Wałbrzyskich Fanaberii Teatralnych

Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, Teatr Łaźnia Nowa, Festiwal Boska Komedia

Miniatura raczej niż widowisko, rozpisany na trzy kobiece głosy monolog tytułowej bohaterki, zderzony dodatkowo przez autorkę ze schematem rodem z "Trędowatej" Mniszkówny.  Przedstawienie pokazuje pomnik Piłsudskiego z całkiem nieoczekiwanej strony, patrzy na niego okiem współczesnej dziewczyny.
Jacek Wakar, Przekrój

Zapomniana postać dwudziestolecia międzywojennego, matka chrzestna polskiego terroryzmu i anarchizmu Aleksandra Szczerbińska, przechodzi torturę upokorzeń. Przebrana w krępujące suknie, unieruchomiona na zatopionej w sadzawce, pluszowej otomanie na próżno przypomina o swoich zasługach, wizjonerskich pomysłach i poświęceniach. Chór czterech poważnych panów w smokingach i tak wytknie jej zmarszczki czy zachowanie nielicujące z kobiecą godnością. Kobieta przenosząca pod gorsetem materiały wybuchowe jest może przydatna, ale gdy upomina się o swoją część w podziale splendorów, automatycznie staje się agresywną dziwką.
Joanna Derkaczew, Gazeta Wyborcza/


Spektakl, zrealizowany jako melodramat, został dopracowany w najdrobniejszych szczegółach.  Wbrew założeniom twórców, przedstawienie ma silny wydźwięk feministyczny. Scenografia w wykonaniu grupy Mixer zmienia przestrzeń w tajemniczy ogród w letniej, wieczornej porze. Spektakl Libery zachwyca, wzrusza i nie pozwala długo o sobie zapomnieć.
Katarzyna Lemańska, Nowa Siła Krytyczna

Zespół postanowił sprawdzić, na ile tradycyjne gatunki mieszczą się jeszcze w postmodernistycznym świecie i na ile percepcja cybertechnologicznego widza je przyswoi. Publiczność nie otrzymała jednak melodramatu sensu stricto, ale wariację i tak modną ostatnio teatralną dekonstrukcję. Zachwyca za to scenografia, bo na scenie kameralnej po raz pierwszy doczekaliśmy się stawu z nenufarami.
Mateusz Mykytyszyn, Tygodnik Wałbrzyski