Wyrzeczenie

Filozofia życia codziennego w kapitalistycznej Polsce początków XXI wieku.
W dzisiejszych czasach trzeba zaistnieć. Zdobywać, kupować, polepszać swój byt. Kolejny samochód, nowe mieszkanie. Praca i pieniądze. Pieniądze i praca. Ćwierć etatu, pół etatu, dwa etaty.
W tym wszystkim On i Ona – trzydziestoparolatki. I ich rodzina. Kolejne gadżety – auto, mieszkanie, wczasy na Majorce. I praca, praca, praca.
Wspólny, zbudowany własnymi rękami Nowy Wspaniały Świat. Bez Epikura, bo jest Empik. Bez wiary, bo jest Detox. Bez siebie, bo bohaterowie… już zaistnieli.
 

Wyrzekam się.
Wyrzekam się siebie, swoich ideałów.
Wyrzekam się życia. Dla nowej lodówki, fotela,
awansu w firmie.


Recenzje

Za szybko wrzuceni w dorosłość, nieprzygotowani do podejmowania decyzji, zmęczeni obowiązkami – spektakl "Wyrzeczenie" to obowiązkowy punkt programu pokolenia trzydziestolatków.(...) Sztuka autorstwa Jarosława Kamińskiego jest genialną w swej prostocie diagnozą "pokolenia przerwanych studiów". Pokolenia, przed którym otwarto malowane wrota z napisami: kariera, pieniądze, Zachód!, by zatrzasnąć je w chwili, gdy jedną nogą byli już w środku.

Ewelina Zambrzycka, Echo Miasta


Słowem – teatr wraca do teatru. Patrzysz więc na dwie samotności, co się zgubiły w istocie nie między iPodem a willą z basenem, tylko między ziemią a niebem. Jak każdy, jak zawsze. Nie będzie inaczej. Miałeś z teatru wyjść duchowo wyremontowany. Wyszedłeś cichszy. Lepiej się nie da.

Paweł Głowacki, Dziennik Polski