Jackie jest, jaka jest. Jackie jest właściwie martwa. Jackie chętnie opowie wam historię swojego życia, chociaż opowieść często przejmuje nad nią kontrolę. Nie potrafi mówić własnym głosem, ma za to różowy kostium od Chanel, pod którym usiłuje ukryć niepokorne ciało, tak przecież nieeleganckie. Odprawia rytuały żałoby, seksu i glamouru. Żeby zostać damą, trzeba się ciężko napracować.

JACKIE. ŚMIERĆ I KSIĘŻNICZKA,
reż. Weronika Szczawińska
gościnny monodram Teatru im. S. Jaracza z Olsztyna

Jackie jest, jaka jest. Jackie jest właściwie martwa. Jackie chętnie opowie wam historię swojego życia, chociaż opowieść często przejmuje nad nią kontrolę. Nie potrafi mówić własnym głosem, ma za to różowy kostium od Chanel, pod którym usiłuje ukryć niepokorne ciało, tak przecież nieeleganckie. Odprawia rytuały żałoby, seksu i glamouru. Żeby zostać damą, trzeba się ciężko napracować.

Tekst Elfriede Jelinek, jeden z monologów składających się na cykl Śmierć i dziewczyna. Dramaty księżniczek, zainspirowany został historią Jackie Kennedy. To nie opowieść biograficzna, ale fantazja o kobiecie, której nie ma, ponieważ tak doskonale wypełnia społeczne wzorce. Tekst Austriaczki łamie dramatopisarskie konwencje, a obecność Jackie na scenie uruchamia szaleństwo teatralnych form, obłęd języka. Wielkość Jelinek polega między innymi na okrucieństwie: jej teksty uderzają przede wszystkim w same kobiety, które radośnie zgadzają się na rolę ozdób, maskotek, zawsze pięknych, zawsze szczupłych, zawsze milczących. Jackie jest policzkiem wymierzonym wszystkim wyznawcom „prawa naturalnego”, którzy przekonani są o oczywistości płciowych ról.
Przyjdźcie zobaczyć, jak tresuje się księżniczki, podpatrzcie rytuały śmiercionośnej Jackie i zobaczcie, jak różowy kostium powoli nasiąka krwią.

„Elfriede Jelinek, a wraz za nią Weronika Szczawińska i Milena Gauer, ukazuje Jackie jako normalną kobietę, która boryka się ze swoimi słabościami. I rzeczywiście się boryka. Bo życie Jackie nie jest proste. Znaczy tyle, ile jej kostium. Tyle, ile napisze o niej kolorowa prasa. W końcu tyle, ile myślą o niej ludzkie głowy (…)
Mała i bezbronna kobieta - uwikłana w sidła swojego różowego stroju. Jackie jak każda kobieta - tyle że w obliczu wielkiej historii.”
Ada Romanowska, Nowa Siła Krytyczna

autor: Elfriede Jelinek
przekład: Mateusz Borowski i Małgorzata Sugiera

opracowanie tekstu i reżyseria: Weronika Szczawińska
scenografia: Izabela Wądołowska

występuje: Milena Gauer

Jackie Kennedy znają wszyscy
… czy na pewno?
różowy kostium od Coco
w nim wzorcowa dama i żona
… czy na pewno?

zobacz spowiedź kobiety-legendy!
zobacz, jak tresuje się księżniczki!