Dzienniki w sposób ironiczny, cyniczny i z humorem opowiadają losy aktora, który w dyskusji ze sobą samym podejmuje dialog z tradycją kultury polskiej. Komentuje bieżące wydarzenia polityczne dotyczące Polski i jej miejsca w Europie oraz świecie.

Dzienniki w sposób ironiczny, cyniczny i z humorem opowiadają losy aktora, który w dyskusji ze sobą samym podejmuje dialog z tradycją kultury polskiej. Komentuje bieżące wydarzenia polityczne dotyczące Polski i jej miejsca w Europie oraz świecie.

Spektakl "Dzienniki" otrzymał trzy nominacje do nagrody Feliksy Warszawskie w kategoriach: NAJLEPSZA REŻYSERIA• Mikołaj Grabowski;
NAJLEPSZA PIERWSZOPLANOWA ROLA KOBIECA • Magdalena Cielecka
NAJLEPSZA PIERWSZOPLANOWA ROLA MĘSKA• Piotr Adamczyk

///

UWAGA! 25 października spektakl gramy dwa razy: o godzinie 18.00 i 20.30.

Z osobami które zarezerwowały lub kupiły bilety na godzinę 19.00 będziemy się kontaktować telefonicznie.

///

"Grabowski stawia nam przed oczami już nie tyle Polaka, co samego Gombrowicza: przyjrzyjcie się bacznie temu dziwolągowi. Może przyda się na dzisiejsze czasy - jako model, wzór, osobowościowa makieta. Zdejmijmy go z cokołu polskiego wieszcza, autora lektur, albo, odwrotnie, antypolskiego zdrajcy. Teatralnie Dzienniki należą do tej samej rodziny, co Opisy obyczajów czy spektakle Schaefferowskie. Grabowski, co wie każdy teatralny ciura, ma niebywały zmysł teatralizacyjny, umie ożywić dowolny tekst jednym, dwoma pomysłami uruchamiającymi jego wewnętrzny dramatyzm. Widowisko składa się ze scenek-koralików konstruowanych wokół jednego tematu; nie zawsze wszystkie bywają równej jakości, ale że zazwyczaj każdemu widzowi te jakości nieidentycznie się rozkładają, trudno o jednoznaczny osąd, co lepsze, co słabsze."
/Tadeusz Nyczek, Teatr/

"Grabowski swoim zwyczajem wprowadza do gry gromadę aktorów budujących świat z niczego. Szuka w jednogłosowym z założenia "Dzienniku" teatralnej polifonii nie tyle osób, ile tonów, charakterów i masek. Peszek jest Gombrowiczem starym, do którego powraca fascynacja cielesnością młodości. Piotr Adamczyk gra Gombra dystyngowanie naburmuszonego - piętnowaniem polskiego zakłamania odwracającego uwagę od własnego fałszu. Tomasz Karolak to zagubiony w argentyńskich realiach parobczak zdumiewający się skalą własnej empatii. W Andrzeju Konopce mieszka Gombrowiczowski sarmacki miniarz. Magdalena Cielecka wyłuskuje z jego tekstów efekt niedotykalnej piękności skonfrontowanej ze światem, który się roztapia. U Iwony Bielskiej w narzekaniach Gombrowicza odzywa się na przemian i gderliwa baba, i hrabina z pretensjami. "Diariusz Rio Parana" zostaje wyśpiewany niewiarygodnym matowym i śliskim jak sopel lodu głosem Olgi Mysłowskiej, sopranistki barokowej i wokalistki grupy Polpo Motel. Grabowski słucha tej przekrzykującej się gromady i odkrywa dla siebie nowego Gombrowicza."
/Łukasz Drewniak, Przekrój/

"W "Dziennikach" Polska to kraj drugorzędny. Drugorzędny kulturalnie, społecznie i duchowo. Jej największy dramat polega zaś na tym, że nie potrafi się z tym pogodzić. Zaświadcza o tym szóstka aktorów, którzy na zmianę zdają sprawę z Gombrowiczowskich obsesji, obserwacji i absmaków.
Co w końcu z tą Polską? W spektaklu Mikołaja Grabowskiego nie jest ona najważniejsza. Okazuje się tylko jedną z obsesji Gombrowicza obserwatora, który nie znosi świata i sam jest dla niego nieznośny. Do czegoś nawołuje, czemuś wbrew woli ulega, nie rezygnuje jednak z maksymalistycznych roszczeń i oczekiwań."
/Joanna Derkaczew, Gazeta Wyborcza/

"Nigdy żaden naród nie potrzebował bardziej śmiechu, niż my dzisiaj. I nigdy żaden naród nie rozumiał śmiechu - jego roli wyzwalającej. Ale śmiech nasz dzisiejszy już nie może być śmiechem żywiołowym, czyli automatycznym - musi to być śmiech z premedytacją, humor stosowany na zimno i z powagą, musi to być najpoważniejsze zastosowanie śmiechu do naszej tragedii. Ten śmiech dyktowany strasznymi koniecznościami powinien by objąć nie tylko świat wrogów, ale przede wszystkim nas samych i w tym co mamy najdroższego."
Witold Gombrowicz "Dzienniki" 1954

Cena biletu: 100 zł

Partnerzy projektu:

Piotr Adamczyk, Iwona Bielska, Magdalena Cielecka, Tomasz Karolak, Andrzej Konopka, Ricardo Marques, Olga Mysłowska, Mikołaj Grabowski w zastępstwie Jana Peszka ///

/// Światło: Michał Grabowski, Dźwięk: Antoni Rylke